Sene 1994,Amcam(kayınpederim)ve oğlumla birlikte,arabayla Gebzeden İstanbula gittik.
Kayınbiraderin 1991 model opel vektrasını aldık,aracı ben kullanıyorum.
Benim Fatih'te bir işim var,onu halledeceğim döneceğiz.
Giderken karşıya Boğaziçi köprüsünden geçtik,dönüşte niyetimiz arabalı vapurla geçmek.
Ben işimi gördüm,yemeğimizide yedik,Eminönüne doğru geliyoruz.Aynı zamandada amcamla koyu sohbetteyiz,Amcam önde Ahmet Fazıl arkada oturuyor.
Trafik yoğunluğunda birde baktım,iskeleye doğru gidecekken Galata köprüsüne dönmüşüm,olsun dedik vapur kısmet değilmiş,yine köprüden geçeriz.
Tabelalara dikkat ediyoruz ama ağzımızda lafta,aman dedim ama köprü yolu yerine sahil yoluna girmişiz.Olsun bundada bir hayır vardır dedik,bir çıkış vardır ordan çıkarız.
Devam ediyoruz ama çıkış yok.
Boğaziçi köprüsü karşımızda.
Köprünün altından geçiyoruz.
Köprü arkamızda uzakta kalıyor ama çıkış yok.Sahil yolu devam ediyor.
Neyse dedik,Fatih köprüsünden geçeriz.
Bir yandan gülüyoruz bir yandan etrafı seyrediyoruz.
Amca dedim,hiç buraları gezmişliğin olmuşmuydu?
Yok olmadı dedi.
Benimde olmadı,bak vesile oldu ne güzel bir tarafımız boğaz,diğer yanımız yeşillik keyfini çıkaralım.
Bu arada havada karardı.Gebzeden arıyorlar,geliyoruz yoldayız diyoruz.(Benim kalınca bir Nokia 1610 cep telefonum var,yeni aldım 1300 marka mal oldu,vaybe amma pahalıymış)
Neyse fatih köprüsüne geldik,köprü karşımızda ama bir türlü çıkamıyoruz çünki yol dümdüz.
Köprünün altından geçtik,arkamızda kaldı biz devam ediyoruz.
Hava iyice karardı,ışık yok,manzara bitti yol devam ediyor.
Köprü iyice geride kalınca artık endişeye kapıldık,kömür ocağı gibi bir yere gelince durdum.Bir geçen olursa yolu soracağız.Neredeyse Karadenize yaklaştığımızı tahmin ediyorum.
Biraz bekleyince bir araba geldi,durdurup yolu sordum.
Tarif ettiği gibi gittik,fatih köprüsünü görünce çok şükür deyip sevindik.
Bu arada bizimkiler habire arıyor,nerde kaldınız?
Gezerek yavaş yavaş geliyoruz merak etmeyin diyoruz.
Sohbet yine koyulaşıyor,Yolu doğrulttukya.
Bu seferde Gebzeye varamıyoruz,Allah allah şimdiye varmamız gerekirdi bu işte bir gariplik var ama ne?
Birde baktık önümüzde kocaman bir tabela.
Tavşancık belediyesine hoşgeldiniz.
Bura nere yav?
Duruyorum,bir minibüs geliyor,bura ne taraf kardeşim,biz Gebzeye gideceğiz ama yolu şaşırdık.
Gülüyor,bura İzmit tarafına gider,siz ters gelmişsiniz,geri dönüş yoluna gir devam et diyor minibüscü arkadaş.
Dilovasını görüp rahatlıyoruz,ama artık gülme krizindeyiz.
Bugün ne oldu bize yav.
Neyse bundada bir hayır vardır.
Ne zaman bir İstanbul trafiği konusu açılsa bunu anlatırım.
Kayınbiraderin 1991 model opel vektrasını aldık,aracı ben kullanıyorum.
Benim Fatih'te bir işim var,onu halledeceğim döneceğiz.
Giderken karşıya Boğaziçi köprüsünden geçtik,dönüşte niyetimiz arabalı vapurla geçmek.
Ben işimi gördüm,yemeğimizide yedik,Eminönüne doğru geliyoruz.Aynı zamandada amcamla koyu sohbetteyiz,Amcam önde Ahmet Fazıl arkada oturuyor.
Trafik yoğunluğunda birde baktım,iskeleye doğru gidecekken Galata köprüsüne dönmüşüm,olsun dedik vapur kısmet değilmiş,yine köprüden geçeriz.
Tabelalara dikkat ediyoruz ama ağzımızda lafta,aman dedim ama köprü yolu yerine sahil yoluna girmişiz.Olsun bundada bir hayır vardır dedik,bir çıkış vardır ordan çıkarız.
Devam ediyoruz ama çıkış yok.
Boğaziçi köprüsü karşımızda.
Köprünün altından geçiyoruz.
Köprü arkamızda uzakta kalıyor ama çıkış yok.Sahil yolu devam ediyor.
Neyse dedik,Fatih köprüsünden geçeriz.
Bir yandan gülüyoruz bir yandan etrafı seyrediyoruz.
Amca dedim,hiç buraları gezmişliğin olmuşmuydu?
Yok olmadı dedi.
Benimde olmadı,bak vesile oldu ne güzel bir tarafımız boğaz,diğer yanımız yeşillik keyfini çıkaralım.
Bu arada havada karardı.Gebzeden arıyorlar,geliyoruz yoldayız diyoruz.(Benim kalınca bir Nokia 1610 cep telefonum var,yeni aldım 1300 marka mal oldu,vaybe amma pahalıymış)
Neyse fatih köprüsüne geldik,köprü karşımızda ama bir türlü çıkamıyoruz çünki yol dümdüz.
Köprünün altından geçtik,arkamızda kaldı biz devam ediyoruz.
Hava iyice karardı,ışık yok,manzara bitti yol devam ediyor.
Köprü iyice geride kalınca artık endişeye kapıldık,kömür ocağı gibi bir yere gelince durdum.Bir geçen olursa yolu soracağız.Neredeyse Karadenize yaklaştığımızı tahmin ediyorum.
Biraz bekleyince bir araba geldi,durdurup yolu sordum.
Tarif ettiği gibi gittik,fatih köprüsünü görünce çok şükür deyip sevindik.
Bu arada bizimkiler habire arıyor,nerde kaldınız?
Gezerek yavaş yavaş geliyoruz merak etmeyin diyoruz.
Sohbet yine koyulaşıyor,Yolu doğrulttukya.
Bu seferde Gebzeye varamıyoruz,Allah allah şimdiye varmamız gerekirdi bu işte bir gariplik var ama ne?
Birde baktık önümüzde kocaman bir tabela.
Tavşancık belediyesine hoşgeldiniz.
Bura nere yav?
Duruyorum,bir minibüs geliyor,bura ne taraf kardeşim,biz Gebzeye gideceğiz ama yolu şaşırdık.
Gülüyor,bura İzmit tarafına gider,siz ters gelmişsiniz,geri dönüş yoluna gir devam et diyor minibüscü arkadaş.
Dilovasını görüp rahatlıyoruz,ama artık gülme krizindeyiz.
Bugün ne oldu bize yav.
Neyse bundada bir hayır vardır.
Ne zaman bir İstanbul trafiği konusu açılsa bunu anlatırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder